Times Flies!

Het is alweer meer dan een maand geleden dat ik mijn laatste verhaal online zette. Nodig tijd voor een nieuwe dacht ik zo! De afgelopen maand is voor mijn gevoel omgevlogen. Rik had nog een indrukwekkende verassing voor mij. Hij komt namelijk naar Zuid-Afrika!! Rik komt mij opzoeken van 25 december t/m 4 januari. Gisteren hebben we samen al wat dingen voor onze reis vastgelegd. We willen onder andere samen naar het Hluhluwe Umfolozi Game Reserve (safari) en naar Shakaland. Dit is een oud Zulu dorpje wat gemaakt is voor een film, maar wat nu gebruikt wordt voor toeristen. De mensen leven daar nog volgens de oude Zulu rituelen.

Mijn reis via GGA naar Namibië heb ik geannuleerd, aangezien ik daarvoor niet meer genoeg vakantiedagen had. Daarentegen ga ik nu met Sarah (één van de Duitse vrijwilligers), Mélanie en Sharlon (van onze groep) rondreizen door Zuid-Afrika. Vorige week hebben we een vliegticket geboekt van Durban naar Kaapstad. Onze planning is dat we voor 3 dagen in Kaapstad blijven en daarna langs de kust naar Durban terug reizen. Super gaaf!!

Om nog even verder te gaan in de vakantiesfeer, afgelopen weekend ben ik weer een weekendje naar Durban geweest. Wederom een geslaagd weekend! Dit keer zijn we als echte toeristen de stad in gegaan. In Durban is er een groot verkeer van minibusjes. Deze zijn erg goedkoop, ze zijn overal en gaan overal heen. Ideaal! Het was een ervaring op zich om er in te zitten en ik heb inmiddels goed door wat de gewoontes zijn. In de minibusjes kunnen zo'n 15 personen. De mensen die achterin zitten moeten als eerste betalen en geven dit door naar voren. De twee mensen die voorin zitten moet het geld tellen en geven het wisselgeld terug. Ondertussen hangt er continu een man uit het raam om extra mensen te regelen. Hiervoor hebben ze verschillende codes. Zo is 1 vinger bijvoorbeeld de code om naar de stad te gaan en zijn twee vingers voor South Beach. Als hij denkt dat hij een passagier geregeld heeft, slaat hij op de buitenkant van de bus en dan weet de chauffeur dat hij moet stoppen. Inderdaad, allemaal lekker chaotisch! En om het nog chaotischer te maken, elk busje heeft een paar flinke boxen waar de muziek kei hard doorheen galmt. Zo hard dat het zelf pijn doet aan mijn oren!

Ik weet niet of jullie het nog kunnen herinneren, maar zo'n maand geleden is hier een boom omgewaaid op onze badkamer. Sindsdien hebben wij geen water meer in ons huis. Het zou binnen een week gemaakt worden. Alleen merken wij daar tot nu toe nog niks van, haha. We hebben hier nog geen werker gezien. In ruil hiervoor hebben we wel een extra rondavel gekregen. Hier verblijven op dit moment twee meiden van onze groep, daar is wel gewoon water. Ik vind het eigenlijk wel prima zo. Ik moet 1 minuut lopen voor de toilet en douche. Een paar keer in de week vullen we onze flessen met water, zodat we hier wel gewoon kunnen drinken. Ik zei al tegen Rik, voor mij gevoel ben ik aan het kamperen en moet ik even naar het toiletgebouw lopen!

Met ons project gaat het op dit moment erg goed. Ons HIV preventie programma is af. Het ligt nu bij de docenten en we zijn nu in afwachting van hun feedback. Onze planning is om het volgende maand te gaan geven. We zijn nu nog druk met de voorbereidingen.

Maandag en dinsdag is er weer een voedseldropping. Wij (Matthijs en ik) gaan wederom mee. Nu niet alleen om de voedselpakketten uit te delen, maar ook om de profielen up te daten. Later in de week gaan we dit aanpassen op de computer.

Eén dagje uit mijn leven in Z-A!

Eén dagje van mijn leven in Zuid-Afrika

Op verzoek van Djolyn schrijf ik een nieuw verslag voor op mijn reis blog! De afgelopen dagen is het weer hier erg slecht voor de begrippen van Z-A. De hele dag hangt er een soort van mist en miezert het de hele dag. Het voelt alsof het dan nog heel vroeg in de morgen is (alleen blijft dit de hele dag zo :p) Het waait en het is zo'n 15 graden. Het grootste nadeel is dat het gras hier nat is en erg hoog is. Helaas heb ik geen waterdichte schoenen bij me en loop ik dus regelmatig rond met natte voeten. Ik heb mijn koffer ingepakt met de gedachte dat ik naar een warm land ging. Ze hadden mij wel gewaarschuwd voor de kou, maar ik had verwacht dat het hier wel zou mee vallen! Zou jij wel meer als jij twee lange broeken, twee truien en een jas mee nemen naar Z-A?? Het enige wat ik hier tot nu toe heb gekocht in het winkelcentrum is een paar sloffen en een dikke joggingsbroek. Met zijn allen zijn we druk opzoek geweest naar regenlaarzen, alleen zijn die nu nergens te koop, omdat het ‘seizoen' nu over is?

Maar goed om even weer terug te komen op mijn verhaal, één dagje van mijn leven in Z-A. Vanochtend werd ik wakker door druk gespeculeer en gelach van mijn medestudenten. Wat bleek er aan de hand te zijn: Een grote tak van onze boom was op onze badkamer gevallen! Met als gevolg dat het dak nu lekt, er overal op de grond houtsplinters liggen en we hebben er een nieuw zwembad bij haha. Op dit moment is het nu 2 uur en is het staat nog steeds blank. Henk (niet de echte naam), een soort van klusjesman, is inmiddels onze beste vriend en hij loopt de deur bij ons plat. Eén meevallertje, de douche doet het nog steeds!! Er kan dus nog steeds gedoucht worden J .. Oepss, ik hoor net dat we alleen nog maar koud water hebben L

Na ons ochtend spektakel hadden Matthijs en ik een meeting met dokter Gerrit ter Haar. We hebben met hem afgesproken om ons HIV-programma door te bespreken. Hij is een gepensioneerd arts en onder andere gespecialiseerd in HIV. Hij verschillende boeken geschreven en onderwijsmateriaal ontwikkeld voor scholen over de gezondheid. Hij woont al voor langere tijd in Zuid-Afrika en hij weet veel van de Zulu cultuur. De meeting was erg interessant, hij heeft ons verschillende tips gegeven over ons programma. Voor hem was het ook een leuke meeting, hij komt namelijk oorspronkelijk uit Nederland en had vandaag de mogelijk om weer Nederlands te praten! Na de meeting nodigde hij ons uit om een keer bij hem langs te komen in Pietermaritzburg, super leuk! Dus dat gaan we zeker een keer doen :D

Ik ben erg enthousiast over ons HIV programma. Het eerste opzetje is nu af. We willen door middel van toneel, spelletjes, liedjes, opdrachten, stellingen en een stukje theoretische informatie ons programma gaan vorm geven. Het programma verspreiden we over 3 dagen en we willen het gaan uitvoeren in kleine groepjes. Ons doel is vooral om het bespreekbaar te maken, stukje ‘life skills' bijbrengen en om ze te laten inzien waarom het zo belangrijk is om je medicatie in te nemen en vooral op tijd. Veel kinderen zien het belang er niet van in, waarschijnlijk ze zich op dit moment niet ziek voelen en gaan helaas slordig met hun medicatie om.

Aankomend weekend ga ik naar Durban met Marloes, Matthijs en een aantal Duitse vrijwilligers. We zullen verblijven in een backpackershostel, om even lekker een weekendje te gaan chillen! Als ik het weerbericht moet geloven wordt het dit weekend zo'n 25 graden in Durban. Dus de korte broeken kunnen weer aan :D

Mijn Zulu's wordt steeds beter, vooral als je met de crèches werkt is het handig als je een aantal woorden Zulu's kan. Zij spreken namelijk nog nauwelijks Engels. Met de andere kinderen spreek ik eigenlijk alleen maar Engels. Voor de lol voer ik af en toe met de Gogo' s een gesprekje in het Zulu's ^.^

Wat misschien ook nog wel een leuk verhaal is om te vertellen is hoe de klussenmannen, waaronder Henk een deur probeerde te verplaatsen. We hadden namelijk geen deur in onze slaapkamer, ik slaap met 3 andere meiden in een slaapkamer met 2 stapelbedden. Aan Henk hadden we gevraagd of hij misschien de deur tussen de keuken en de woonkamer kon verplaatsten naar onze slaapkamer. Zo gezegd zo gedaan. Henk begon meteen met de deur eruit te halen, wij zaten weer rustig te werken aan ons project en maakte af en toe een lolletje met Henk. Naar zo'n half uur bleek de deur veel te groot te zijn en niet te passen. Balen! We stelde voor dat hij ook best een andere deur mocht verplaatsen. Wederom begon Henk weer meteen de deur eruit te halen. Ik vroeg aan hem: ‘Past deze wel?' Henk keek naar de plek waar de deur moest en zei: ‘Ja, deze lijken mij even groot' Met de achterliggende gedachte dat hij er wel verstand van hebben ging ik weer verder met mijn project. Je voelt het natuurlijk al aankomen, ook deze deur bleek niet te passen !! Dus de deur werd weer terug geplaatst. Henk besloot een collega op te halen en samen besloten ze nog een keer te proberen. Een uurtje later, bleek hij toch niet te passen! Ze besloten er een stuk af te zagen. Aan het einde van de middag zat de deur erin, hij past alleen qua lengte en qua breedte is hij te groot. Dus hij kan nog steeds niet dicht en geluid wordt dus nog maar amper gedempt! Haha maar goed, hartelijk bedankt voor de moeite!

Zo dit is alweer een heel verhaal! Ik ga er weer snel vandoor, ik heb vanavond een late dienst van half 3 tot half 9.

Spreek jullie snel weer!!

Trip naar Drakensberg!

Met onze hele groep, twee Duitse vrijwilligers en Heather zijn we voor 3 dagen naar Drakensberg geweest. Dinsdagmorgen hadden we om 8.45 uur afgesproken om te gaan vertrekken. Ergens verbaasde mij dit. Aangezien Heather ons verteld had dat ze geen ochtendmens is, omdat ze tot 2 uur in de nacht doorwerkt. Maar goed als brave studenten stonden wij stipt 8.45 uur te wachten .... en te wachten en te wachten en te wachten. Totdat om 10.15 uur Heather eindelijk kwam aangereden met de bus, ze vroeg aan de Duitse vrijwilligers hoe het ging en ze antwoorde vrolijk: ‘Prima, met ons gaat het goed! En met jou?' Inmiddels had iedereen zijn plekje gevonden in de bus en we gingen dan eindelijk weg! We waren werkelijk waar nog geen 1 minuut onderweg of Heather trapt op de rem en ze zegt: ‘Oh guys, we forgot something! We forgot to ... Yes to pray!' Vervolgens zet ze de bus uit, iedereen vouwt zijn armen, sluit zijn ogen en Heather begint te bidden. Haha en zo begon onze trip naar Zuid-Afrika!

Eenmaal aangekomen in Drakensberg stond een uitje gepland, we gingen paardrijden. Aangezien ik nog nooit eerder paard had gereden. Kreeg ik ‘the lazy one'. Haha en dit heb ik geweten. Ik heb de hele weg lopen schoppen, klikken en met het touwtje geslagen! Maar volgens de dame die mee was, deed ik het hartstikke goed en had hij deze stimulans nodig. Het paardrijden was erg leuk. We waren midden in de bergen, moesten kleine riviertjes oversteken en hadden een prachtig uitzicht.

De volgende dag hebben we een lange wandeling door de bergen gemaakt. Van zo'n 7 uur, onze schattig was het zo'n 15 á 20 kilometer lopen was. De route ging dwars door de bergen. We moesten vaak om hoog klimmen van steen naar steen en we hebben verschillende riviertje overgestoken. Ik vond het echt super gaaf! Onderweg kwamen we kleine watervalletjes en beekjes tegen. Het leuke was dat je het stromende water gewoon kan drinken, onderweg hebben we ook meerdere malen ons flesje gevuld met heerlijk koud water J. We liepen soms ook op flinke hoogtes vlak langs de berg op een smal paadje, terwijl mijn hart in mijn keel zat heb ik wederom mijn hoogtevrees overwonnen!

De laatste dag stond ons weer een lange wandeling voor de boeg. Deze wandeling was voor mijn benen een stuk zwaarder, aangezien we 3 uur alleen maar om hoog gelopen hebben. We hoorden dat deze wandeling zo'n 8 á 10 kilometer was, maar het lange lopen was het zeker waard! We waren naar de hoogste pub van Afrika gelopen :D Oja! Nog een leuk ander weetje, we zijn ook in Lesotho geweest! De wandeling die we liepen was namelijk in ‘niemandsland' en de hoogste pub bevindt zich in Lesotho. Dus mijn paspoort is weer lekker vol gestempeld!

Aankomst bij GGA!!

Naar 25 uur reizen, 15 uur in het vliegtuig en 10 uur op Dubai, zijn we dan eindelijk aangekomen op onze bestemming. Gods Golden Acre. We komen aan rond half 8, helaas was het al donker en kon ik niet veel zien van GGA. Na een warm en hartelijk ontvangst van Heather waren we uitgenodigd in het Theater. Terwijl we naar binnen liepen hoorde we een aantal kinderen zingen, vol verbazing pak ik snel mijn camera en met een brede glimlach en kippenvel maak ik een filmpje. Ze waren speciaal voor ons aan het zingen! ttp://www.youtube.com/watch?v=UqsrNtQz9oYDaarna volgt een maaltijd met Heather en Julian (Duitse vrijwilliger). Wat een geweldige vrouw en we worden welkom geheten in de familie. Weer een kippenvel momentje, hihi.

Vandaag hadden we de kennismaking met de kinderen. Iedereen is erg nieuwsgierig naar ons en het voelt het beetje als aapjes kijken van beide kanten. Al snel komt het eerste dolletje en durven de eerste kinderen naar ons toe te komen. De oudere jongens spelen een potje voetbal, de gogo (oma) houdt de kleintjes in de gaten die spelen in de speeltuin. Voor dat ik het weet heb ikéén van de kleine kinderen, in mijn armen. Het beeld van het kleine schattige meisje verdwijnt al snel als ik in gaten heb wat voor donderstraal het is! Haha, ze weet heel goed wat ze wil en kan dit prima aan mij duidelijk maken, terwijl ze alleen Zulu's spreekt.

Na de lunch, rond 2 uur hebben we een andere meeting met Heather. Ze geeft ons allerlei tips over de cultuur, kleding, de veiligheid in Zuid-Afrika en enkele regels van GGA. Heather blijkt een echte verhalenverteller en ik vind het geweldig om naar haar inspirerende verhalen te luisteren. Ze noemt zichzelf ook een ‘story teller'. En dat hebben we gemerkt! De meeting duurde maar liefst 3 uur. Daarna zijn we naar weer naar ons huisje gegaan. We verblijven voor een week in het ‘vip huis'. Echt luxe voor Afrikaanse begrippen! We krijgen ook goede maatlijden, omdat te laten blijken hoe blij ze zijn met onze komst. Volgende week verhuizen we naar een kleiner huisje dit wordt waarschijnlijk onze vaste plek. Matthijs (onze enige man in de groep) zal met een andere mannelijke vrijwilliger verblijven in het ‘pool house'. Dit ligt vlak bij het zwembad van het resort. Beide huizen zijn in mindere staat, maar als ik de andere vrijwilligers moet geloven hebben we een douche en deze luxe schijnt niet iedereen te hebben!

Op dit moment zit ik te bibberen op mijn stoel, met een deken over mijn heen met mijn trui hoog op getrokken en mijn capuchon op. Ik verlang naar mijn muts, sjaal en sloffen. Alleen heb ik er geen seconden aan gedacht om deze in mijn koffer te stoppen. Brr, gewoon echt koud! Ik wist dat hier geen kachel was en dat ik vesten mee moest mee nemen, maar ik had mij toch iets anders van Zuid-Afrika voor gesteld! Gelukkig dit schijnt een van de slechtere dagen te zijn.

Oja! We hebben inmiddels een planning voor deze introductieweek. Morgen is er een grote kerkdienst in het theater en gaan we even de stad in om te pinnen. Maandag hebben we een tour door de vallei. Dinsdag tot met donderdag is de trip naar Drakensberg. Vrijdag gaan we naar ‘De Mol', een groot winkelcentrum en hebben we de eerste meeting voor ons project.

Het eten is inmiddels gekomen.. Dus ik ga stoppen met schrijven. Hopelijk zijn jullie nu weer een beetje op de hoogte, als ik weer tijd heb zal ik jullie op de hoogte stellen van mijn avonturen!

Liefs Anouk.